سلام
پس از انصراف دکتر کامران باقری لنکرانی از کاندیداتوری به نفع دکتر سعید جلیلی پیش به سوی حضور حداکثری مردم...
کلیدواژه ای که رهبری در بیاناتشان روی آن خیلی تاکید دارند بحث امید است.
به نظر شما چگونه می توان امید را در جامعه افزایش داد؟...
دشمنان در تبلیغاتشان سعى میکنند سایه‌ى یأس و ناامیدى و بحران را بیندازند بر روى حوادث کشور، مشکلات کوچک را چند برابر بزرگ کنند؛ مشکلاتى که وجود ندارد، بیخود ملت را، کشور را متهم به آن کنند؛ آینده را تاریک نشان دهند، ملت را ناامید کنند؛ هدف دشمن این است. این ناامیدى از نظر آنها مقدمه‌اى است براى از رونق انداختن انتخابات. شما باید بعکس عمل کنید. عزیزان! جوانان! مسئولان! مبلّغان! کسانى که عرصه‌ى سخن گفتن با مردم در مقابل شما است! شما باید بعکس عمل کنید؛ به مردم امید دهید. این امید، امید واهى نیست؛ امید واقعى است.(رهبری92/2/25)
به شخصه ابتدا لازم می دانم حساب آقای مصباح را از حساب مراجعی که همچوت کبک، سر به زیر برف برده اند جدا کنم. مراجعی که واقعا بصیرت سیاسی نداشته و هیچگاه جز چند جمله که آن هم در حد اظهار فضل بوده، سهمی در سیاست این مملکت نداشته اند. آقای مصباح به عنوان آیت اللهی که واقعا با هدف انقلابی وارد عرصه سیاست شد، ستودنی ست. اما سوال اینجاست که این حضور چقدر موثر واقع شد و چقدر ضربه زد؟
جبهه پایداری به عنوان یک جبهه محافظ انقلاب چقدر بین اصولگرایان وحدت ایجاد کرد؟ چقدر تفرقه انداخت؟ (البته به شخصه معتقدم اصولگرا و اصلاح طلب و این اسم ها الان معنایی ندارد و مرزبندی ها رقیق شده. منظور از اصولگرایان نیروهای انقلابی ست)
هنوز حرف های هشت سال پیش آقای مصباح که با تعریف خواب و با تعریف داستان های ماورایی درباره امام زمان، به حمایت از احمدی نژاد پرداخته اند، از یاد نرفته. سخنان و خواب هایی که حتی از یک روحانی معمولی، گفتنش ناشایسته است، چرا باید از همچین شخصی با این جایگاه بلند و با این همه علم و معرفت و تقوا، بیرون بیاید؟ شکی نیست که نظام جمهوری اسلامی و نظریه ولایت فقیه، وامدار ایشان است. ایشان شخصی بودند که نظریه ولایت فقیه را در عرصه عملی پختند و پروراندند. اما چه چیز باعث می شود تا هجمه ها تا این حد به ایشان زیاد شود؟ یکبار دیگر...با دقت بیشتر...
سلام
با تشکر از شما دوست عزیز.
البته این نظر شماست و قابل نقد.
اینجا نظرات تایید نمیشه؟