سلام
داشتم مطلبی در مورد ضرورت مناجات با امام عصر(عج) رو در تارنمای رهبری جستجو می کردم به مطلبی برخوردم که بسی جای تامل داشت حقیقتا ما نیازمند بازبینی اعتقادات و کلاممان در مورد امام زمان(عج) هستیم...
ما نیازمند بازخوانی اندیشه ی کسی هستیم که او را امام خامنه ای می خوانیم و در پس نامش صلوات می فرستیم ولی نسبتی که باید با اندیشه اش نداریم...
این مطلب را که در تاریخ25آذر ماه76در دیدار با جمعی از اقشار مردم فرموده اند بخوانید اگر دوست داشتید این مطلبو از تارنمای معظّم له که به مناسبت15شعبان ایراد شده گوش دهید و نه فقط گوش...
گوشه ای از سخنرانی ایشان:
اینکه بگویند امام زمان می آید و کارها را درست می کند خراب کردن عقیده به امام زمان است
...اعتقاد به مهدویّت و به وجود مقدّس مهدی موعود ارواحنافداه، امید را در دلها زنده می‌کند. هیچ‌وقت انسانی که معتقد به این اصل است، ناامید نمی‌شود. چرا؟ چون می‌داند یک پایان روشنِ حتمی وجود دارد؛ برو برگرد ندارد. سعی می‌کند که خودش را به آن برساند.
پس، عقیده این است. البته وقتی نتوانستند این عقیده را از مردم بگیرند، می‌کوشند آن را در ذهنهای مردم خراب کنند. خراب کردن این عقیده چگونه است؟ به این صورت است که بگویند امام زمان می‌آید و همه کارها را درست می‌کند! این، خراب کردن عقیده است. این، تبدیل کردن موتور محرّکی به یک چوب لای چرخ است؛ تبدیل کردن یک داروی مقوّی، به یک داروی مخدّر و خواب‌آور است.
امام زمان می‌آید انجام می‌دهد، یعنی چه؟! امروز تکلیف شما چیست؟ شما امروز
باید چه بکنی؟ شما باید زمینه را آماده کنی، تا آن بزرگوار بتواند بیاید و
در آن زمینه آماده، اقدام فرماید. از صفر که نمی‌شود شروع کرد! جامعه‌ای
می‌تواند پذیرای مهدی موعود ارواحنافداه باشد که در آن آمادگی و قابلیت
باشد، والّا مثل انبیا و اولیای طول تاریخ می‌شود. چه علّتی داشت که بسیاری
از انبیای بزرگ اولی‌العزم آمدند و نتوانستند دنیا را از بدیها پاک و
پیراسته کنند؟ چرا؟ چون زمینه‌ها آماده نبود. چرا امیرالمؤمنین
علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌الصّلاةوالسّلام در زمان خودش؛ در همان مدّت کوتاه
حکومت با آن قدرت الهی، با آن علم متّصل به معدن الهی، با آن نیروی اراده،
با آن زیباییها و درخشندگیهایی که در شخصیت آن بزرگوار وجود داشت و با آن
توصیه‌های پیامبر اکرم درباره او - نتوانست ریشه بدی را بخشکاند؟
خودِ آن بزرگوار را از سر راه برداشتند! «قتل فی محراب عبادته لشدّة
عدله(2)». تاوان عدالت امیرالمؤمنین، جان امیرالمؤمنین بود که از دست رفت!
چرا؟ چون زمینه، زمینه نامساعد بود. زمینه را نامساعد کرده بودند. زمینه را
زمینه دنیاطلبی کرده بودند! آن کسانی که در اواخر یا اواسط حکومت علوی
مقابل امیرالمؤمنین صف‌آرایی کردند کسانی بودند که زمینه‌های دینیشان
زمینه‌های مستحکم و مادّه غلیظِ متناسبِ دینی نبود. عدم آمادگی، این‌طور
فاجعه به بار می‌آورد!
آن وقت اگر امام زمان علیه‌الصّلاةوالسّلام در یک دنیای بدون آمادگی تشریف
بیاورند، همان خواهد شد! باید آمادگی باشد. این آمادگی چگونه است؟ این،
همانی است که شما نمونه‌هایی از آن را در جامعه خودتان مشاهده می‌کنید.
امروز در ایران اسلامی چیزهایی از درخشندگیهای معنوی وجود دارد که در
هیچ‌جای دنیا نیست.
سلام
بی کار بودی یه سری هم اینجا بیا !؟