سلام

این مطلب سینه خیز نوشته شده:

به طور کاملا اتفاقی از یکی از خیابونای پشت خیابون شریعتی رد می شدم که تا حالا هیچ وقت شاید رد نشدم دیدم حدود هفت هشت نوجوان با شور دارن -پایه های تکیه رو زدن- عملیات خاک برداری انجام میدن و...

آدم میمونه چی بگه از وصف حال خودمون چقدر نق می زنیم که وضع خرابه اله بله ولی اولا چرا اینارو نمی ینیم دوم چرا اینارو با نشون دادن تکثیر نمی کنیم...

ما فقط بدی ها و زشتی ها رو می بینیم یکی (تاکید می کنم یکی) از راه های گسترش خوبی ذکر اونه و یکی از راه های گسترش بدی ذکر اونه(1)...

خلاصه اینکه اگه دوست داشتین یه سری به بچه های تکیه محلتون بزنید هیچ وقت با سوهان کلمات قلمبه سلمبه و یا نگاه های آنچنانی  نرجونیدشون. اگه واسه کمک به تکیه اومدن اگه تونستین کمکشون کنید تو مراسمشون برید یه گوشه وایسید تکیه زدنشون دعواهاشون دغدغه هاشونو نگاه کنید کوچولواشونو نگاه کنید سعی کنید حسشونو لمس کنید به خدا حسین چیزی دیگس...(2)همین.والسلام

1- یک مسئله این است که اگر یک کسی یک حرف غلطی زد، آیا کسی باید به او جواب بدهد یا نه؟ خب، بله معلوم است. جواب دادن به حرف غلط، شیوه‌ی خودش را دارد، راه خودش را دارد، کار خاص خودش است. یک وقت هست که حالا که کسی یک حرف غلطی زد، ما بیائیم مثلاً صدجا این حرف غلط را تابلو کنیم، شعار کنیم که آقا، فلانی این حرف غلط را زد، تا همه بدانند. این است که اشتباه است، خطاست.(13/4/90دیدار با سپاهیان)

2-کسانی هستند که قبول ندارند پیغمبر جدّ او و حسین‌بن‌علی دنباله‌رو راه اوست؛ اما حسین را قبول دارند! پدرش علی را قبول ندارند، امّا او را قبول دارند! خدا را قبول ندارند -خدای حسین‌بن علی را قبول ندارند - اما در مقابلِ حسین‌بن‌علی، سر تعظیم فرود می‌آورند!(26/10/72دیدار با سپاهیان)