نسخه قابل چاپ

یه شعر از دوست عزیزم محمدیوسف مرساق محمدی میذارم بخونید و نظر بدید در مورد شعرش:

دشمنان روز عزایت همه دل شاد حسین(ع) عقد با جهل که کرده شده داماد ، حسین(ع)

شامیان ولوله کن دور حریم حرمت لعنت رب تو و ما به عدو باد حسین(ع)

با دعای تو گل زینت بر دوش رسول(ص) فتنه ی فتنه گران باز نشان داد حسین(ع)

قبل از این موش صفتها همه در لانه ی خود جهلشان هم سرشان داد به این باد حسین(ع)

شیعیان شاکر اینند که این جهل عدو موش بد طینت شان را شده جلاد حسین(ع)

کربلا شد همه ایران همگی یار ولی هر کسی با تو در افتاد ور افتاد حسین(ع) .

شامی دوباره پاشده از غفلت یاران
قلب ولی عمریست گشته ریش پی در پی
در کربلا خون خدا سر داد پای دین
ای بی بصیرت های کوفی خواب هم تا کی
ای در من خود خواب خود بیدار شو بیدار
بیدار شو از خواب خود بیدار شو هی هی
هر کس که باقی مانده از طوفان فتنه است
زینب منش مشکل کند منزل به منزل طی
گفتم غزل به امر سید زنده ماند آن
روز حماسه ساز ملت در نه دی دی...